Brigitte Nijenhuis

About Brigitte Nijenhuis

Posts by Brigitte Nijenhuis:

tim-goedhart-vnpTRdmtQ30-unsplash

Het belang van het vakgebied Supervisor voor de Zorg en het Onderwijs

,

In de dynamische wereld van de zorg en het onderwijs wordt steeds meer aandacht besteed aan de professionele en persoonlijke ontwikkeling van medewerkers. Een van de sleutelrollen in deze ontwikkeling is die van de supervisor. Supervisie is een begeleidingsvorm die gericht is op het reflecteren op het eigen handelen, het vergroten van de professionele competenties en het verbeteren van de kwaliteit van het werk.

Supervisors spelen een cruciale rol in het ondersteunen van zorgprofessionals en onderwijzers bij het omgaan met de complexiteit en de emotionele belasting van hun werk. Door middel van supervisie kunnen deze professionals stilstaan bij hun ervaringen, inzichten opdoen en effectieve strategieën ontwikkelen voor hun dagelijkse praktijk. Dit is essentieel om burn-out te voorkomen en om blijvende motivatie en betrokkenheid te waarborgen.

De groei van het vakgebied van de supervisor is goed te zien in de toenemende erkenning en professionalisering binnen de sectoren. Volgens de LVSC, de beroepsvereniging voor professioneel begeleiders, zijn er erkende opleidingen en registratieprogramma’s beschikbaar die de kwaliteit en de vaardigheden van supervisors waarborgen. Deze programma’s benadrukken het belang van persoonlijke ontwikkeling en professionele begeleiding, wat essentieel is voor het begeleiden van anderen in hun leerprocessen

lvsc_logo
tim-goedhart-vnpTRdmtQ30-unsplash

Bij Kalba Coaching begrijpen we het belang van deze rol en bieden we straks ook  supervisietrajecten aan die speciaal zijn ontworpen voor de zorgsector en het onderwijs. Onze trajecten richten zich niet alleen op het verbeteren van professionele vaardigheden, maar ook op het versterken van de persoonlijke identiteit van de zorgprofessionals. Dit sluit naadloos aan bij onze missie om beginnende zorgverplegers te coachen en te begeleiden naar een succesvolle en voldoening gevende carrière. Supervisie is een verdieping van onze focus op het coachen van deze specifieke doelgroep en wij zien -met name- binnen de zorgsector dat hier veel behoefte aan is.

In een tijd waarin de eisen aan zorg- en onderwijsprofessionals steeds hoger worden, blijft de vraag naar gekwalificeerde supervisors groeien. Deze groei wordt gedreven door de behoefte aan duurzame professionele ontwikkeling en de noodzaak om een hoge standaard van zorg en onderwijs te handhaven.

Bij Kalba Coaching zijn we trots op onze bijdrage aan deze ontwikkeling en blijven we ons inzetten om de volgende generatie van zorg- en onderwijsprofessionals te ondersteunen door middel van hoogwaardige supervisie en coaching

Supervisie
docent 2

Hoe nerveus was jij de eerste keer?

Dertien jaar geleden maakte ik de overstap naar het onderwijs. Ik kan mijn eerst les nog goed herinneren. Het was een groep eerstejaars studenten, ik was vooral bang dat ik vragen kreeg die ik niet kon beantwoorden en dat het niet zou ‘klikken’ met de groep. Naast deze spanning ervaarde ik vooral een gevoel van ‘thuiskomen’. Ik kwam thuis in een vakgebied dat mij op het lijf geschreven is en die ik naar alle waarschijnlijkheid tot het einde van mijn werkende leven zal blijven uitoefenen.

Ik ben overigens niet meer de docent van dertien jaar geleden. En hier bedoel ik niet mijn nervositeit mee die ik voelde tijdens de allereerste les. Maar daar waar ik in het begin echt aan het doceren was ben ik nu een coachende (en soms opvoedkundig) docent op het leerproces- en de ontwikkeling van de student. Hoe mooi is dat! En hoe past deze manier van ‘lesgeven’ mij.

De startende docent- en de docent in opleiding

Het afgelopen jaar heb ik de gelegenheid gekregen om samen met een groep collega’s docenten op regionaal niveau te werken aan het opleiden van en het begeleiden van startende docenten en docenten in opleiding. Want de uitval onder deze groep is erg groot! Even wat (globale) cijfers, in 2023 zal er een tekort zijn aan meer dan duizend docenten. Bij docenten onder de dertig is het uitvalpercentage hoog, in het eerste jaar valt ongeveer 23 procent uit en dit loopt op tot 31 procent na vijf jaar.

De eerste vijf jaren als docent zijn zowel kwetsbaar als vormend. Kwetsbaar omdat de kans dat de docent uitvalt nog steeds (sterk) aanwezig is en vormend omdat de basis die gelegd wordt bepalend is voor de professionalisering en verdere ontwikkeling van de docent. Het gaat hierbij niet alleen om thema’s als klassenmanagement, motivatie studenten, leerachterstanden maar denk ook aan zaken buiten het klaslokaal om zoals relaties met collega’s, leidinggevende, teamontwikkeling ect.

Met alle goede bedoelingen

Persoonlijk heb ik niet de ondersteuning gehad die wenselijk zou zijn als startende docent ondanks alle lieve collega’s om mij heen met alle goede bedoelingen. Binnen ‘no time’ was ik vol aan de bak, ontdekkend wat wel of niet werkte en ondertussen ben ik na dertien jaar door schade en schande ‘wijs’ geworden. Maar wat is ‘wijsheid’,  alle ontmoetingen met student(en) en groep(en) levert mij elke jaar weer nieuwe input op. Door de jaren heen is de student veranderd (en ouders overigens ook), wordt de problematiek rondom de student heftiger, zijn maatschappelijke factoren van invloed op de student of de groep waar hij zich in bevindt.

Docent

Dat vraagt van mij als docent een enorme flexibiliteit elk jaar weer waarbij ik continu reflecteer op mijn handelen, veelvuldig in aanraking kom met normen en waarden van mijzelf (of die van de student) en tegelijkertijd mijn grenzen probeer te bewaken. Dan heb ik het nog maar alleen over wat er gebeurt in ‘mijn’ klaslokaal en niet wat er daarbuiten aan ‘mij wordt gevraagd of wat iets met mij doet’. Best veel, ik begrijp heel goed dat er uitval is.

Ervaring in doceren vraagt naast tijd en energie vooral ook aandacht voor de (startende) docent (in opleiding) zelf. Wie ben je als mens en wat laat je daarvan zien als docent, hoe authentiek ben je in je rol (of kun je zijn), wat zijn je normen en waarden, je ambities en dromen. Allerlei vragen die van belang zijn om ervoor te zorgen dat de docent een goede start kan maken en wordt behouden voor het onderwijs. Want dat is broodnodig.

Ik ben benieuwd naar de ervaringen die jij hebt (opgedaan), ik hoor graag van je.

 

eigenaarschap

Eigenaarschap

Eigenaarschap is mij al vroeg in mijn jeugd meegegeven. Met name mijn moeder en de situatie waarin ik in ben opgegroeid speelde hierbij een belangrijke rol. Het woord kende men toen nog niet en er werd gesproken over de term ‘verantwoordelijkheid’. Dit kreeg ik met de spreekwoordelijke paplepel ingegeven, onbewust en onbedoeld! Ik leerde wat verantwoordelijkheid nemen inhield, hoe het voelde en hoe dit voor mij uitpakte.

Op mijn zeventiende het huis uit, de zorg opnemen voor een groep zorgvragers die naast dat zij verstandelijk beperkt waren ook nog zware gedragsproblemen vertoonden. Je eigen geld verdienen ver van huis en daarnaast opleidingen volgen om een betere toekomst te hebben dan waar je vandaan komt.

Verantwoordelijkheid nemen-en voelen

Verantwoordelijkheid nemen loopt als een rode draad door mijn leven maar wat is dat nou? En is eigenaarschap de moderne term voor verantwoordelijkheid zoals ik deze kende in de jaren tachtig en negentig. Ikzelf denk dat eigenaarschap ontstaat als jij je ergens over ontfermt, je verantwoordelijkheid neemt, hier acties aan verbindt (en deze uitvoert) en zorg draagt als het gaat om de consequenties hiervan. De definitie van eigenaarschap is voor mij dus dat jij verantwoordelijkheid voelt én neemt. Je legt verantwoordelijkheid af, aan jezelf of aan iemand anders waarbij je trots mag zijn als iets goed gelukt is. Zo niet dan neem jij je verlies, overdenk jij je acties en stelt deze bij voor een eventuele volgende keer.

Sinds een aantal jaren koppel ik het begrip ‘eigenaarschap’ hieraan. En net als mijn moeder geef ik dit (nu) bewust en doelgericht door aan ‘mijn jongens’. Ik stimuleer dat zij hun eigen keuzes maken, hier acties aan verbinden en ‘te dealen’ met de consequenties hiervan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want vanuit mijn moederinstinct wil ik hen behoeden voor het maken van fouten. Maar doorslaggevender is dat het maken van fouten, leerzamer is dan ‘alles goed doen’.

Wat is dat eigenaarschap?

Het begrip eigenaarschap kom ik dagelijks tegen in allerlei gesprekken die ik voer op allerlei lagen. Soms zijn ze GROOT en heet het thema eigenaarschap en soms zijn ze klein en vallen ze nauwelijks op maar is het thema tussen de regels door wel aanwezig. Er wordt dus veel over gesproken, het is aanwezig. Maar hoe zet je mensen nu aan tot eigenaarschap, hoe doe je dat? Wat is ervoor nodig? En kan iedereen dit?

Als ik naar mijzelf kijk, wil ik graag verantwoordelijkheid nemen en ben ik trots op wat ik doe. Ik beleef er plezier aan en wil er energie in steken. Je hoeft mij niet aan te sporen om dat te doen wat ik moet doen; dat doe ik al uit mijzelf. Ik heb er vertrouwen in dat wat ik doe ook goed doe, ik weet dat ik het kan en ik heb de kwaliteiten hiervoor in huis. Ik kan het verschil maken, ik ben van betekenis in mijn vak en wat ik kan betekenen voor de ander.

In artikelen en andere publicaties over eigenaarschap en eigen regie, of welke term jij er maar aangeeft komen een aantal zaken steeds weer terug. Het zelf willen, dit gaat over je eigen intrinsieke motivatie. In hoeverre toon jij je betrokken bij dat wat je (wilt) gaat doen. Een ander belangrijke factor die genoemd wordt is dat jij ervaart dat het gaat lukken, nu of op langer termijn. Dat jij je doel gaat behalen. Hierin de regie pakt en er sturing aan geeft. En als laatste dat jij van betekenis bent en dat jij het verschil kunt maken.

Goed gesprek!

Onlangs had ik een prachtig gesprek met Loes. Ze vertelde dat ze vastberaden was om haar diploma te gaan behalen misschien niet aan het einde van het schooljaar maar na de zomervakantie had ze deze zeker op zak! Ze zette nauwgezet uiteen hoe ze van plan was dat te gaan doen, wie ze daarvoor nodig had, in welk tijdsbestek en met welk doel. Daar was geen speld tussen te krijgen. Ze eindigde haar verhaal dat zij zichzelf in de toekomst zag als een verpleegkundige die er zou zijn voor ‘haar’ zorgvragers. Dat is wat eigenaarschap is, ik had mij geen mooier voorbeeld kunnen bedenken.

familiebedrijf-communicatie

Laat je raken

Hallo Brigit!

Heb je vandaag nog even tijd tussen 13.00 en 14.30? Een mooi gesprek start met een appje zomaar op een zonnige dinsdagmiddag. Eigenlijk ben ik al vrij maar Noortje en ik hebben een afspraak met elkaar. We spreken elkaar ongeveer 1x in de twee weken. Ik fungeer als een ‘luisterend oor’ daar waar nodig. Dat ‘oor’ bied ik haar graag …….overigens niet alleen aan haar maar aan aan een ieder die hier behoefte aan heeft.

Noortje

Ze vertelt over een situatie die ze de afgelopen twee weken heeft meegemaakt waarbij ze een zorgvrager in het laatste stadium van kanker
heeft mogen verzorgen. ‘Het doet mij wel wat!’, zegt ze. Ik ben even bang dat het niet goed met haar gaat maar al gauw haal ik opgelucht
adem, mijn schouders zakken naar beneden en ik voel de spanning uit mijn lichaam wegebben. Ik kijk haar aan…en voel hoe trots ik op haar
ben. Wat een kanjer zeg! Om in een vreemde omgeving, ver van huis, de taal (nog) niet helemaal machtig, functioneren in hoog complexe zorgsituaties bijna al een ‘echte’ verpleegkundige. Wauw!

Ik vraag aan haar wat ze precies bedoelt met ‘het doet mij wel wat-uitspraak’ en ze licht dit toe. Ze twijfelt of dit wel goed is, dat ze wat
voelt en dat deze zorgvrager iets met haar doet. Waarom zou het niet goed zijn? Is mijn vraag. En zo praten wij online nog een tijdje
met elkaar door. Ik vertel haar later dat ik blij ben dat het haar raakt en ik geef haar mee dat het mij lijkt, dat het goed is dat zij geraakt wordt.
Ze zucht diep en lijkt opgelucht nadat ik de woorden heb uitgesproken. Zij laat zich raken door de zorgvrager en ik laat mij raken door haar.

Heb je nog even tijd?

Ik laat mij raken door Noortje en dat voelt goed! Ik kan zijn wie ik wil zijn, wat ik doe en waar ik voor sta. Authentiek zijn, betrokkenheid tonen met oprechte interesse naar Noortje toe. Dicht bij mijzelf willen blijven als mens (op de eerste plaats) en als coach (op de tweede plaats). Teruggeven
wat ik denk en voel en daarmee een verbinding aangaan met wie zij is en wat ze wil gaan worden. Door open te staan voor elkaar kan zij groeien in haar rol en ik in die van mij. Zo leren wij van elkaar en met elkaar. Hoe mooi is dat! Ik ben er oprecht van overtuigd dat als ik mij laat raken er iets ontstaat. Het vormt een basis voor een mooie en fijne samenwerking waarbij er ruimte is voor mijn ontwikkeling en ontplooiing (en die van
Noortje). Kortom er kan geleerd (gaan) worden.

stress

Coaching en de positieve rol bij stress klachten

,

Gedwongen thuiswerken heeft grote impact op zowel de productiviteit als op het welzijn van medewerkers. Effecten die dwingen tot een integraal andere aanpak zo laat het jaarlijkse Future of Work-onderzoek dat in opdracht van Microsoft wordt uitgevoerd onder werknemers en managers zien.¹ 

Door de crisismaatregelen zijn organisaties in 2020 massaal gebruik gaan maken van samenwerkingsplatforms, zodat medewerkers op afstand konden vergaderen en communiceren. Zo steeg het gebruik van Microsoft Teams wereldwijd naar 115 miljoen actieve gebruikers per dag. Nederland is een van de landen die voorop loopt als het gaat om het gebruik daarvan. In 2019 was Nederland internationaal gezien al koploper op het gebied van werken vanuit huis met 14,1% van de werknemers die regelmatig thuis werkten tegen 5,4% gemiddeld in de Europa, zo blijkt uit statistieken van Eurostat.¹

arrow-down-32x82

Effecten op welzijn

De enorme verschuiving naar werken op afstand heeft ingrijpende veranderingen voor medewerkers. Het onderzoek van Human Factors Labs dat Microsoft eerder dit jaar uitvoerde laat een aantal opvallende en belangrijke inzichten zien. Zo blijkt onder andere dat¹:

 

  • werken op afstand mentaal uitdagender is,

  • video vergaderen kan leiden tot vermoeidheid,

  • onderlinge empathie tussen collega’s wel toeneemt,

  • persoonlijk contact een belangrijk gemis is,

  • de privé-werk balans verstoord wordt 

  • dat met name ‘Millennials’ en ‘Generatie Z’ hier moeite mee hebben.

homeoffcie

Bevorderen gezondheid

Gezonde en vitale werknemers zijn productiever, hebben meer plezier in hun werk en verzuimen minder. Elke werkgever profiteert dan ook van werknemers met een gezonde leefstijl. HR kan hier een actieve rol in spelen. Want hoewel leefstijl de keuze is van de werknemer, kunt u uw werknemers ervan bewustmaken hoe zij hun gezondheid positief kunnen beïnvloeden.

Stress verminderen

Een werknemer die te veel en te lang stress ervaart, kan ziek worden. Ziekte door stress is verzuimoorzaak nummer één. Valt uw werknemer uit met psychische klachten, dan bent u hem gemiddeld 290 dagen kwijt. Dat heeft een enorme impact op alle betrokkenen. En als u weet dat een verzuimdag gemiddeld ook nog eens € 250 kost, is niets doen geen optie.² 

KALBA COACHING

Als coach help ik werknemers om de balans tussen werk en ontspanning weer te herstellen. Afhankelijk van wat de uiteindelijke coachvraag is zal ik samen met uw collega gaan werken aan een stappenplan waarmee deze zijn stress-belasting zal verlagen. Een goede balans tussen werk en privé is hierbij een noodzakelijk uitgangspunt, alsmede de contacten met de werkgever en leidinggevende.

Verder zal ik samen met de werknemer zijn/haar belastbaarheid level vergroten, de persoon zal nadien dus meer aankunnen en assertiever zijn.

HR afdelingen biedt ik vaak een eerste traject pro-deo aan, om zo goed te kunnen beoordelen of mijn coaching stijl bij de organisatie past. Vaak zijn dit een aantal gesprekken, opmaken van een coachcontract en uiteindelijk een terugkoppeling. De match in voor beide partijen cruciaal en deze investering ben ik graag bereid te doen.

a (276 van 692) kopie

CONTACT

Wilt u sparren of meer informatie, neem dan vrijblijvend contact op via:

 

E-mail
Telefoon

¹ naar informatie uit artikel HRPraktijk, jan 2021.
² Volgens Arboned ‘gezondheid bevorderen’, jan 2021.
– Images from Unsplash

Piekeren

De beer is los!

Beren op de weg, spinselen in je hoofd

Beren op de weg

Je kent de uitdrukking ‘Beren op de weg, spinsels in je hoofd’ vast wel. Sterker nog je hebt ze zelf vast ook wel eens gezien onderweg. Bij tijd en wijle ben ik een echte piekeraar en ook nog een hele goede! Gedachten en emoties nemen mij dan in beslag. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. ‘De beren’ liggen dan heerlijk tussen ons in en nemen alle ruimte waardoor ik lig de draaien en te woelen om uiteindelijk uitgeput in slaap te vallen.

Piekeren, tobben, prakkiseren, dubben

Onlangs overkwam mij dit weer, mijn hoofd (en hart) was vol van een bepaalde situatie, het ging dan ook om een situatie die mij ‘aan het hart lag’. De beren zie ik overigens niet vaak voorafgaand aan een gesprek maar vooral erna, ik blijf ‘door piekeren’. ‘Wat als, had ik maar, als het, ben ik wel en kan ik’ zijn gedachtes die mij bezig blijven houden. Dat zijn mijn ‘beren’, inmiddels ben ik een ervaringsdeskundige en weet ik uit ervaring dat de beren (en ik) een beren-proces ondergaan naarmate de tijd verstrijkt.

In het begin zijn ze klein, schattig en wollig, ze komen dan rustig aandrentelen ergens ver vanuit mijn gedachtengoed. Ik zie en hoor ze maar kan ze nog negeren vervolgens gaan ze groeien totdat ze zwaar, met hels kabaal en een grijns door mijn gedachten denderen alleen rekening houden met zichzelf. Ze komen en gaan wanneer het hun uitkomt, ze eisen alle aandacht op en ik kan ze dan niet meer negeren en moet er wat mee.

Het piekeren, tobben, prakkiseren, dubben enz. begint en door aandacht te schenken aan de situatie worden mijn de beren groter en zwaarder. De beer is dan echt los!!! Mijn humeur wordt er minder op en gevoelens van verdriet, onbegrip en machteloosheid krijgen de overhand.

Beren op de weg-proces

Ik weet ook dat er een moment komt in het ‘beren op de weg proces’ dat ik los kan laten. Hoewel het lijkt dat er op een bepaald moment een ommezwaai is, gaat er wel iets aan vooraf. Ik neem het gesprek waar, ik kijk terug op de situatie en overdenk (en doorvoel) de situatie. Ik geef er een betekenis aan, duidt het en probeer het te plaatsen in het juiste perspectief en evalueer met mijzelf (of met de ander) de situatie. Ik geef er een waardering/beoordeling aan. Met andere woorden; ik ga in gesprek met ‘mijn beren’, die kleiner en kleiner worden totdat ze verdwenen zijn. Hoogstwaarschijnlijk wachtend op een volgend moment.

Inmiddels leer ik ook veel van mijn beren. De beren in mijn hoofd zijn er op die momenten dat er thema’s zijn die mij raken als mens. Het gaat vaak over mijn drijfveren, motieven over wie ik ben en waar ik voor sta. Ik merk ook dat de beren er niet meer zo vaak zijn én als ze er al zijn, zijn ze er maar voor korte duur. In dat opzicht koester ik mijn beren ook wel een beetje.

 

trots op eerste jaar-01-02-01

En hier kom ik om de hoek kijken!

,

Twee januari, precies een jaar geleden ben ik begonnen met de start van mijn eigen onderneming. Niet alleen omdat ik toe was aan een uitdaging. Maar vooral omdat ik geloof dat ik een wezenlijke bijdrage kan leveren aan de ontwikkeling van zorgprofessionals specifiek binnen de GHZ en GGZ.

Studenten zorgprofessionals zijn doorgaans jong als zij beginnen aan een (BOL)opleiding (maatschappelijke) zorg. Vaak hebben zij geen reëel beeld van de beroepsuitoefening waar ze voor hebben gekozen. Soms zijn traumatische ervaringen, het zijn van mantelzorger of andere life-events, motieven om aan een opleiding in de zorg te beginnen. Bijna altijd zijn ze zoekende als het gaat om de eigen identiteit; wie wil hij/zij zijn als mens en (later) in het beroep. Thema’s die continu om aandacht vragen tijdens de opleiding maar vaak onderbelicht worden.

Waardevolle leermomenten

Door de jaren heen merk ik dat de kloof tussen het onderwijs en de praktijk in de zorg steeds groter wordt. De beroepspraktijk biedt de meeste waardevolle leermomenten maar zijn steeds moeilijker te vinden. Hier vindt het directe contact plaats met de zorgvrager| client of naasten én zijn er de contacten die studenten opdoen met andere studenten van verschillende opleidingen en niveaus. Zo leren zij al vroeg om te gaan met andere disciplines om zo de zorg samen met de zorgvrager| cliënt te volbrengen.

Kerntaken- en werkprocessen staan centraal in de opleiding, logisch willen studenten voldoen aan het kwalificatiedossier om zo uiteindelijk het diploma behalen. Kennen en kunnen is 1 ding maar er is meer nodig om ‘een goede zorgprofessional af te leveren’. Opleiden is een must maar de vraag is of studenten na de diplomering klaar zijn om het werkveld volwaardig te betreden.

Met Kalba-coaching richt ik mij specifiek op de startende zorgprofessionals. Deze groep wordt door zorginstellingen vaak binnengehaald als al dan niet getalenteerde starter.

Ziekenverzorgster

In welke fase zit jij?

In het boek ‘Mijn Binnenste Buiten; werken aan je professionele identiteit ¹’ worden verschillende fasen genoemd die Mathieu Weggeman schetst als het gaat om de ontwikkeling van de professional. De bijdrage die de starter levert is minimaal maar er wordt groei verwacht anders was je niet aangenomen. In de tweede fase word je gezien als ‘high potential’, je moet jezelf nog steeds ontwikkelen en je dient te presteren. Daarna word je een productietijger; de ruggengraat van een organisatie. De groei is eruit maar de bijdrage die iemand levert is nog steeds hoog en relevant. Als de productietijger niets doet (dat wil zeggen; niet investeert in het opnieuw ‘richten’ van zijn talenten of lijdt onder het gebrek van managementaandacht) belandt hij vanzelf in de groep vertellers. De groep professionals die aan het einde zijn gekomen van hun loopbaan; zij weten alles van vroeger en praten daar graag en lang over.

In gesprekken met zorginstellingen komt naar voren dat er veel uitval is bij startende zorgprofessionals. Dit zou kunnen liggen aan de mate van stress die zij ervaren als zij eenmaal werken en geconfronteerd worden met de realiteit van de praktijk. Starters moeten in relatief korte tijd de rol van ‘productietijger’ uitoefenen terwijl ze vaak hier niet toe in staat zijn. Zij worden gedurende een langere periode overvraagt en dat levert veel stress op. Dat leidt na enige tijd tot ziekteverzuim of ontslag.

Hier kom ik om de hoek kijken …

Gespreksonderwerp is dan ook, hoe starters gedurende de eerste periode een solide basis kunnen krijgen waarop ze zich verder kunnen ontwikkelen. Het effect op langer termijn is dat werkgevers deze medewerkers kan binden aan de zorginstelling en de branche waarin ze werkzaam zijn. Inwerken alleen is echt onvoldoende!

Tijdens het coachen richt ik mij op de thema’s vertrouwen en autonomie. Het vinden van je eigen weg met het vak maar ook met de zorgorganisatie. Past het? Wat werkt voor jou? Het opdoen van ervaringen, de eerste successen maar ook de eerste fouten.

En de daarbij komende onzekerheden en twijfels. Het zelf willen (en moeten) doen. Dit leidt uiteindelijk tot het durven nemen van initiatieven en het uitoefenen van invloed die je hebt. Een bijdrage willen leveren en daarbij serieus genomen worden door betrokkenen. Het ontwikkelen van competenties door te doen wat je kan en doet waardoor de autonomie toeneemt. Kortom een basis leggen voor het ontwikkelen van je professionele zelf.

KALBA COACHING

Wil jij als zorginstelling zorgdragen voor je medewerkers en specifiek de startende zorgprofessionals. Geloof jij net als mij in deze groep medewerkers, die de basis (gaan) vormen voor de zorg. Wil jij hen binden aan je instelling én aan de branche. Neem dan vrijblijvend contact met mij op en check mijn site www.Kalba-coaching.nl

2022 belooft een goed jaar te worden voor Kalba-coaching, de gevoerde gesprekken vormen een mooie basis voor een vervolg waarbij starters centraal komen te staan.

a (276 van 692) kopie

CONTACT

Wilt u sparren of meer informatie, neem dan vrijblijvend contact op via:

 

E-mail
Telefoon

¹ ‘Mijn Binnenste Buiten; werken aan je professionele identiteit’ ¹ Boom uitgevers Amsterdam, dec 2020.
² Volgens Arboned ‘gezondheid bevorderen’, jan 2021.
– Images from Unsplash

Text content

Agressie tegen zorgverleners_360x200

Zag ik het goed!

Stond er iemand achter mij met de armen omhoog en een mes in zijn handen. Het was in een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke handicap, zaterdag na het avondeten en ik werkte alleen op een leefgroep met 12 zwakbegaafde zorgvragers waarvan een groot deel ook een psychiatrisch ziektebeeld hadden. Wim was de zorgvrager die achter mij stond en ik zag ons silhouetten weerspiegeld in het keukenraam.

Een voor mij traumatische ervaring die ik meemaakte op het moment dat ik op mijn kwetsbaarst was, mijn vader overleed enige tijd voor het incident. Ik was uit balans, bezig met mijn eigen gevoelens en niet scherp voor hetgeen in de omgeving gebeurde. De angst die ik op die avond meemaakte blokkeerde mij en ik bevroor. Vraag mij niet hoe ik mij heb gered uit deze benarde situatie want ik heb geen flauw idee. Ik had wat dat betreft een black-out. Wat wist ik wel!

Ik kon er niet meer zijn, ik was te veel bevangen door angst en onzekerheid. Met trillende knieën ging ik erheen, sleepte mij acht uur lang door de dag en na een slapeloze nacht stond ik weer op…………en daar ging ik weer dagenlang achter elkaar. Ik stond op de leefgroep bijna ’stijf van angst’, hield Wim in de gaten én had de alarmbel bij de hand voor het geval dat. Ik kwam niet meer toe aan dat wat ik moest doen, verlenen van ondersteuning en begeleiding. Dat zal voor Wim niet anders zijn geweest, een 40-jarige forse Amsterdammer waarvan de vader zei ‘dat als wij (het team) niet deden wat hij graag zou willen, erop los mocht slaan’. Hoe onzekerder ik werd (en dat werd ik) hoe onveiliger de omgeving voor Wim aanvoelde. Met als effect dat Wim de dingen deed die hij niet mocht doen omdat ik geen grenzen meer kon stellen. Want grenzen stellen en ‘nee, zeggen’ daar ontbrak het aan. Dat betekende dat ik Wim moest confronteren- en aanspreken en dat lukt mij niet meer. Wim was grenzeloos en dat was voor hem een onveilige situatie met als gevolg grensoverschrijdend gedrag. Een vicieuze cirkel die niet meer te doorbreken was. Na een onhoudbare periode ben ik overgeplaatst naar een andere leefgroep, beter voor mij en Wim.

‘Belangrijk moment’

Terugkijkend een zeer leerzame periode en in mijn carrière als hulpverlener ook een ijkpunt. Lieve collega’s die mij overladen met tips en adviezen maar mij niet verder konden helpen. De enig die mijn kwetsbaarheid en onzekerheid zag was………..Wim alleen kon hij het niet plaatsen (logisch). Wat ik nodig had was iemand die oog had voor mijn verdriet en het verband had kunnen leggen met mijn functioneren. Die mij weer in contact had kunnen brengen met Wim, uitgaande van mijn kracht zodat ik mij rol als hulpverlener weer had kunnen vervullen in plaats van een medewerker met verdriet.

Ik dacht toentertijd dat agressie niet erger kon zijn dan dit maar wat ik later meemaakt was soms nog heftiger en complexer. Door de jaren heen heb ik mij goed staande kunnen houden dat wil overigens niet zeggen dat ik mij nooit bang of onzeker heb gevoeld. Ik heb inmiddels geleerd om te kijken naar de houding van de ander en ben mij bewust geworden welk invloed ik hierop heb. Met andere woorden welke rol speel ik hier zelf bij, dat heeft voor mij goed gewerkt. Ik leerde omgaan met bovengenoemde situaties waarbij ik (preventief) kon handelen ten behoeve van de zorgvrager.

 

Nu ben ik er voor medewerkers die zich geblokkeerd voelen in de samenwerking met zorgvragers en niet (meer) komen tot het verlenen van hulp. Belemmeringen opsporen, bewustzijn van eigen functioneren creëren en zorgen voor positieve beweging waardoor je weer stevig in je schoenen komt te staan. Dat is wat ik nu doe! Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen eventuele reacties kun je sturen naar info-kalba-coaching.nl

 

Problems Trouble Difficulty Failure Challenge Concept

Voorkom deze vijf fouten bij online vergaderen!

,

Voorzichtig zien wij licht aan het einde van de tunnel. Maar dat betekent niet dat we volledig teruggaan naar het oude, vertrouwde. Instrumenten als Zoom, Skype en Teams zullen een onderdeel blijven van ons zakelijk communiceren. Maar wat als je niet de ‘skills’ ervoor hebt, of je voelt je onprettig bij het presenteren op afstand. Wat zijn de meest voorkomende fouten, waar je nu al rekening mee kunt houden. Wees voorbereid.

Waar we veel van kunnen leren is de kant van de marketing. Zo beschreef Briar Goldberg, directeur sprekers-coaching van de beroemde TED conferentie, de meest voorkomende fouten die mensen maken tijdens een online bijeenkomst. Een aantal eenvoudige en nuttige tips om deze op te lossen. ¹

e-coachin_klein

De pandemie is een vliegwiel geworden voor het nieuwe communiceren. Vandaar dat ik als Coach ook hoog inzet op
E-coaching en Blended Coaching, twee vormen waarbij de toegevoegde waarde bepaald wordt door flexibiliteit. U zal in overleg met uw werknemer kunnen bepalen wanneer het een geschikt moment is om deze vorm van coaching in te zetten. Want communiceren op afstand blijft, daar zijn tal van experts het over eens.

Een goede (E)coach heeft de kracht om scherp te blijven ondanks de vele uren achter een computerscherm. Ook is de coach expert op het gebied van online communiceren. Maar ook voor de coachee zal het een essentiële carrière vaardigheid gaan worden voor in de toekomst. Het mes snijdt dus aan twee kanten.

1. Je kijkt naar het publiek, niet naar de camera.

Het is natuurlijk volkomen natuurlijk om naar de mensen met wie u spreekt te kijken. Alleen starend in een camera is dat natuurlijk lastig. “De enige manier om oogcontact te maken met je virtuele publiek, is door rechtstreeks in de lens van je camera te kijken. Vertrouw me: dit zal in het begin heel vreemd aanvoelen”, geeft Goldberg toe, “maar als je wilt dat je publiek betrokken en aandachtig blijft, je zult je eigen verlangen moeten opofferen om naar hun gezichten te kijken. “

Dit geldt ook voor mij als (E)coach ook, als ik contact wil krijgen met mijn coachees dan begint het door op ‘afstand’ oogcontact te krijgen. Lastig om enkel naar het witte lichtje in je laptop te kijken, maar oefening baart kunst en het is een enorme meerwaarde.

2. Je leest het voor of je speelt ermee.

Als het op presentaties en voorbereiding aankomt, mik je op een Goudlokje-punt: je wilt niet alles opschrijven en lezen als een robot, maar je wilt ook niet struikelen en “eh” en “ah “je weg door je materiaal banen. Eer de tijd van uw toehoorders door van tevoren een beetje te oefenen”, instrueert Goldberg.

Ik als coach ben voorbereid, weet wat er van mij verwacht wordt bij online sessies en werk volgens een model en structuur.

Het Goudlokje-principe is jouw gevoeligheid voor de juiste omstandigheden om jezelf in stand te houden.

“Aan de rand van de chaos is er voldoende vrijheid binnen het systeem om jezelf aan te passen aan veranderingen, maar niet zoveel vrijheid dat het geheel uiteenvalt in chaos.”

3. Laat iedereen zijn video aanstaan.

Een van de belangrijkste aspecten bij E-coaching is, de non-verbale communicatie van de coachee en hetgeen niet expliciet wordt benoemd maar tussen de regels ‘door te lezen is’. Hoe moet ik anders weten of er een connectie is tussen mij als coach en de coachee. Ik ben niet over voorbereidt maar creëer ruimte daar waar nodig. In online coachen is het dus oké om de coachee te vragen om de camera aan te zetten, sterker nog het is noodzakelijk.

zoom aan

4. Zorg voor afwisseling in je stem

Wanneer we met onze vrienden en familie praten, is er veel natuurlijke variatie in de snelheid, het volume, de toonhoogte en buiging in onze stemmen. Die afwisseling is echt belangrijk, omdat het context en betekenis aan onze woorden toevoegt en interesse en drama toevoegt.

Maar als we zenuwachtig zijn of uit onze aantekeningen lezen, kunnen we die variatie vaak kwijtraken. Dit kan een groot probleem zijn in een virtuele omgeving waar de andere non-verbale signalen die context toevoegen, zoals handgebaren en gezichtsuitdrukkingen, moeilijker te zien zijn.

Een manier om vocale variatie in uw virtuele presentatie – of welke presentatie dan ook – te injecteren, is door woorden en zinsdelen te gebruiken die je prettig vinden. Door van tevoren te oefenen, kun je er ook voor zorgen dat jouw stem zijn natuurlijke spontaniteit behoudt, en zelfs als je maar één keer hardop oefent, kun je je minder nerveus en minder afhankelijk van de aantekeningen voelen.

Problems Trouble Difficulty Failure Challenge Concept
toonhoogte

5. Kies een achtergrond die niet afleidt

Het is natuurlijk altijd fijn om wat van je huiselijkheid te laten zien, je kinderen of een huisdier. Maar ik zal eerlijk zijn, ik maak me zorgen over hoeveel mensen voor onrust zorgen door afleiding te hebben in hun omgeving. Dat leidt af!

Als E-coach zie ik wel degelijk het belang is van afleiding, ik zorg voor een neutrale achtergrond en adviseer mijn gesprekspartners dit ook te doen. Tegelijkertijd ziet het zitten voor een effen witte muur er een beetje somber uit. Selecteer indien mogelijk een achtergrond die bekend is, maar niet te druk. Programma’s als teams hebben inmiddels de mogelijkheid een andere achtergrond te kiezen. Maak er zelf één of laat je daarbij helpen. Een stukje creativiteit is nooit verkeerd.

Mooie maar rommelige achtergrond

¹ Publicatie blog Briar Goldberg “7-zoom-mistakes-you-might-still-be-making-and-how-to-raise-your-video-skills” op Ideas.ted.com- 9 February 2021
– Images from Rawpixel & Unsplash

gezicht

Laat je raken

gevoelens

‘..en dus heb ik mijn emoties de vrije loop laten gaan en mij kwetsbaar opgesteld’ en daarmee eindigt Gina haar verhaal. Terwijl ze zich vervolgens hardop afvraagt of ze hier goed aan heeft gedaan.

Er zijn heel veel redenen om niet te luisteren naar wat je gevoel je probeert te vertellen. Gevoelens kunnen pijnlijk zijn, verdriet oproepen of brengen een negatieve lading met zich mee.  Niet luisteren naar je gevoelens is echter niet aan te raden maar wat dan wel?

Laat je raken door je gevoelens

Sta open voor je gevoelens en laat je hier door raken, het brengt zoveel levendigheid met zich mee als je van denken (hoofd) naar je gevoelens (buik) kunt gaan. Ontvang wat je raakt, laat het niet van je afglijden maar ‘deal ermee’. Doorvoel je emoties, beleef wat je voelt en duidt je gevoelens (h)erken dat ze er zijn en dat ze bij je horen¹.

Gebruik de energie laat je raken

Het onderdrukken van gevoelens kost veel energie en ongetwijfeld heb jij ook die ervaring. Dit komt omdat emoties gevoelens bevatten en gevoelens nemen energie met zich mee. De energie zorgen ervoor dat je in beweging komt en duwen je in een bepaalde richting. Door je gevoelens te ‘doorvoelen’ ontdek je waar je gevoelens je naartoe willen brengen en word jij je bewust van je behoeftes en wat je hierin nodig hebt.

Kom in verbinding met jezelf- en anderen

Emoties zorgen ervoor dat je in verbinding komt met jezelf. Ieder mens reageert op zijn eigen manier op emoties. Je levensgeschiedenis is hierin bepalend (geweest) de (verbale en non-verbale) signalen en ‘boodschappen’ die je van anderen hebt mogen ontvangen, hebben hier een grote rol in gespeeld. De wijze waarop jij met anderen in verbinding staat is hiervan afhankelijk. Hoe meer jij in staat bent om te luisteren naar jouw gevoel, deze kan duiden en je gevoelens kan laten zien- en horen, hoe beter je relaties met anderen.

 

Wees op je werk (ook) jezelf

Niet alleen in je privéleven kun jij je laten raken door gevoelens maar ook op je werk, hier is immers ook veel ‘te voelen’. Ren niet als een kip zonder kop rond, steek je hoofd niet in het zand maar wees ook hier jezelf en doorvoel je emoties. Het maakt je werk zoveel gemakkelijker niet alleen in de verbinding met de ander maar ook in de samenwerking die je met elkaar hebt. Maak van je werkplek een plek waar jij jezelf kunt zijn.

emotie2

Tot slot: ‘Gina, het antwoord op je vraag is, dat je er inderdaad goed aan hebt gedaan om je open te stellen voor je gevoelens’. Wees daarbij mild voor jezelf en de gevoelens waarmee je in verbinding staat.

Wil je ook in verbinding komen te staan met je gevoelens maar weet je niet zo goed hoe je dit moet doen, laat mij je hierbij ondersteunen. 

CONTACT

Wil je sparren of meer informatie, neem dan vrijblijvend contact op via:

 

E-mail
Telefoon

In coaching gaat het niet alleen om het resultaat maar vooral om het leerproces en leervermogen. Ik faciliteer en stimuleer niet alleen het ‘leren’ maar wend mijn (creatieve) deskundigheid aan om het leerproces op een methodische wijze op gang te brengen en te verduurzamen. Zodat jij weet hoe jij je eigen leren en dus jezelf, verder kunt ontwikkelen.

Header afbeelding_2

¹Goed voelen. (2020) Maart 2020. Nederland: Ede. Uitgever Vanbinnenuit

Load More

100_Kalba_logo_header_website

KALBA COACHING

Brigitte Koebrugge | Nijenhuis

06-41646005
info@kalba-coaching.nl
LinkedIn pagina
KALBA COACHING | 2024
gezicht
lvsc logo

Coaching
Crisis
Transomatief leren
Holding spaces
Professionele Identiteit

Supervisie
Onderwijs Programma’s
Persoonlijke Coaching
Leven Lang Leren
Oplossingsgericht werken